Jaggu is gedekt door Moshe. Het begin van de dracht leek voorspoedig te verlopen, maar uiteindelijk bleek Jaggu toch leeg te zijn.

Jaggu is op een goede leeftijd gekomen voor haar eerste nest. Bij de zoektocht naar een passende reu kwamen we al snel uit op Moshe. Een geweldige rastypische Saarlooswolfhond met een fijn karakter. Ruim voordat Jaggu loops werd zijn we twee keer bij Moshe op bezoek geweest en hebben we samen gewandeld. Het klikte direct tussen beide honden.

Daarna was het wachten op haar loopsheid. Het verloop van de loopsheid gaat bij een Saarloos toch wel anders dan wat wij bij de Border Terriërs gewend zijn. Het duurt langer voordat de vruchtbare dagen bereikt zijn en dan gaat het in een keer heel snel. Op vrijdag nog een relatief lage progesteron waarde en op zaterdag was mevrouw helemaal klaar voor een dekking. Op naar Moshe dus.

Je kon goed merken dat de honden elkaar al kenden en binnen vijf minuten stonden ze gekoppeld. Ook de dag erna ging het zo snel. Op maandag zijn we nog een keer gegaan. Jaggu en Moshe vonden elkaar nog steeds heel erg leuk en het kwam weer tot een dekking. Maar deze keer kon je merken dat er minder animo was. Drie dekkingen is heel mooi en meer dan we gewend zijn.

In de eerste weken na de dekking ging Jaggu zich heel anders dan anders gedragen. Ze werd rustiger en aanhankelijker en deed niet meer zo opdringerig en pesterig naar de andere honden. Ze ging veel beter eten dan ze eerst deed en kwam ook aan in gewicht. Ook verloor ze velpon-achtig slijm, meestal een teken dat een teef echt drachtig is. Maar na zo’n zeven weken ging Jaggu weer haar normale gedrag vertonen en kwam niet meer aan. Ook de ontwikkeling van de melkklieren stopte.

We hadden van te voren gezegd geen echo of röntgenfoto te laten maken, we zouden het wel zien. Maar door de veranderingen in de dracht wilden we nu toch wel zekerheid en hebben we met zeven en halve week een röntgenfoto laten maken. En dat gaf een heel duidelijk resultaat: geen puppies, Jaggu was niet drachtig. Het is niet duidelijk of Jaggu wel echt drachtig geweest is en de pups geresorbeerd heeft of dat het een schijnzwangerschap is geweest. Jammer maar het is niet anders.

We hebben in ieder geval een hoop ervaring opgedaan over de loopsheid, de dekking en de (schijn)dracht bij een Saarlooswolfhond. En dat gaat toch weer anders dan bij de rassen waar we tot nu toe ervaring mee hebben.

Bij een volgende loopsheid van Jaggu gaan we het weer proberen.

Helaas is de dekking van Jane en Mille niet gelukt en is Jane leeg gebleven.

Het zag er allemaal goed uit en Jane vertoonde ook alle tekenen dat ze drachtig was. Haar gedrag was anders, ze was veel slomer en en het begin nam haar omvang ook langzaam toe. Maar wij vonden dat ze na vijf weken niet meer aankwam. Met het vorige nest was Jane met zes weken echt veel dikker in haar middel en was haar buiklijn ook duidelijk gezakt. Nu was dit niet het geval. Om aan alle twijfels een einde te maken hebben we besloten een röntgenfoto te laten maken. Dat gaf de doorslag: er zijn geen pups. Heel jammer, maar je doet er niets aan. Waarom het deze keer niet gelukt is weten we niet, we kunnen geen duidelijke oorzaak aanwijzen. Dit is nu eenmaal een risico bij fokken.

Bij de volgende loopsheid van Jane gaan we het weer proberen. We gaan dan naar een andere reu, de zoektocht hiernaar is al in volle gang.

Op 5 januari 2019 is Mountain Dew Miss Marple (Jane) gedekt door Groundworker Fabulous (Mille)

Begin van dit jaar is Ans met Jane op pad gegaan naar Zweden om Jane te laten dekken door Mille. We hebben Mille al langer op het oog. Mille is een op en top Border Terriër die nog echt mee op jacht gaat. Een echte werkhond dus, met een heel vriendelijk karakter en daarnaast ook nog heel mooi. Hij is een hond die goed bij onze Jane past.

Het was een hele reis naar Zweden met een overnachting bij onze Deense vrienden. Vanwege de afstand en de reistijd was het even spannend of Ans op het juiste moment zou komen.

Zaterdagmiddag was de eerste ontmoeting tussen Jane en Mille. Het klikte direct. Jane wilde eerst nog even de tuin verkennen, toen was ze klaar voor Mille. Binnen tien minuten stonden ze gekoppeld! Zo snel hadden we niet verwacht, maar beter kon natuurlijk niet.

Zondagmiddag namen ze wat meer tijd voor de tweede dekking, maar ook die verliep voorspoedig.

Nu is het afwachten of Jane drachtig is.

Lyan en Morse hebben als Annie en Sandy opgetreden in de musical ‘Annie’.

Lyan, een van de baasjes van Morse, heeft de hoofdrol gespeeld in de musical ‘Annie’, die door jeugd toneelgroep Fame opgevoerd is. En Morse heeft de rol van het hondje Sandy voor zijn rekening genomen. Het is een complete dinershow met alles erop en eraan! Natuurlijk allemaal heel spannend. En een daverend succes, alle voorstellingen waren uitverkocht.

Helaas zijn wij zelf niet in de gelegenheid geweest om te gaan kijken, maar we hebben alle verhalen al gehoord, het was prachtig!

Eens kijken hoe het verder gaat met de acteercarrière van Lyan en Morse.

We hebben er vier Mountain Dew pups bij! Zaterdag 28 oktober 2017 heeft Jane twee reuen en twee teven op de wereld gezet. Alles is perfect verlopen. Rond drie uur in de middag begon Jane met persweeën, een uur later was de eerste pup er en om half zes was alles achter de rug en lag de kersverse familie lekker in de werpkist. Het zijn zware, gezonde en levendige pups en Jane gedraagt zich als een voorbeeldige moeder. Ze heeft acht werkende tepels, dus de pups zullen niets te kort komen.

We hebben nu vier generaties Mountain Dew in huis, een bijzonderheid. Leuk om het resultaat van 11 jaar fokken bij elkaar te zien. Als de pups wat groter zijn zullen we zeker een familiefoto maken met de vier generaties.

De foto’s van de pups zijn te vinden op de pagina’s van het N-nest

Ans wilde al heel lang een Saarlooswolfhond hebben en ook Marloes was met dit virus besmet. Toen Joscha en Aija, die Ans beiden al jaren kent, een nest zouden krijgen, was de beslissing snel gemaakt: uit dat nest willen we graag een pup!. Nadeel was wel dat het nest in België was geboren, maar gelukkig mochten we van de fokkers heel vaak komen kijken.

Begin september 2017 mochten we Jaggu dan echt gaan ophalen. Om haar te wennen aan de andere honden zijn we met de camper nog een paar dagen in België gebleven en hebben Jaggu en de Borders op neutraal terrein goed kennis met elkaar kunnen maken.

Een Saarlooswolfhond in huis is wel even wat anders dan een Border terriër. Het wolvengedrag zit er echt in en daar moest iedereen zich eerst op instellen. Nu gaat het allemaal heel goed. De Borders zijn een prima voorbeeld voor Jaggu en vooral Fudge heeft als oma de zorg voor Jaggu op zich genomen. En als het nodig is, verdedigt ze Jaggu ook!

We gaan met Jaggu twee keer per week naar puppy les en dat gaat ook heel goed. Jaggu vindt alles leuk, als het maar geen mensen zijn. Daar is ze nog niet zo van gecharmeerd. Maar het gaat steeds beter en wij genieten volop van onze vijf honden..